Faraday kanunları, elektromanyetizma alanında oldukça önemli olan, elektromanyetik indüksiyonu tanımlayan kanunlardır. Bu kanunlar İngiliz fizikçi Michael Faraday tarafından keşfedilmiştir. Faraday kanunları şu şekildedir:
Faraday Kanunu 1: Bir manyetik alan değişikliği, bir devre içindeki bir iletken telde elektromotif kuvvet (EMK) üretir. Bu kanuna göre, manyetik alan çizgileri, bir bobin veya iletken tel içinde hareket ederek manyetik alanın şiddetinde değişiklikler meydana getirir ve bu da telde bir EMK oluşturur.
Faraday Kanunu 2: Bir manyetik alan değişikliği, bir devre içindeki bir iletken telde bir akım oluşturur. Bu kanuna göre, manyetik alanın değişen bir şiddeti, telde bir akımın oluşmasına neden olur. Bu akım, Faraday Kanunu 1'deki EMK tarafından üretilir ve manyetik alanın değişim hızıyla doğru orantılıdır.
Faraday kanunları, elektromanyetik indüksiyonun temel yasalarını oluşturur ve manyetik alan ve elektrik arasındaki temel ilişkiyi açıklar. Bu kanunlar, elektrik jeneratörleri, transformatörler ve diğer elektromanyetik cihazların tasarımında ve çalışma prensiplerinde kullanılmaktadır.
