Pragmatizm, felsefi bir görüştür ve bilginin pratik sonuçlarına odaklanır. Pragmatistler, bir fikrin ya da teorinin gerçekliğini, kullanışlılığına ve işe yararlılığına bağlı olarak değerlendirirler. Bu nedenle, pragmatistler için bilgi, bir düşüncenin ya da teorinin doğru olup olmadığından ziyade, o düşüncenin ya da teorinin kullanılabilirliğine ve işlevselliğine dayanır.
Pragmatizmin temel savı, fikirlerin ya da teorilerin, gerçekliği doğru bir şekilde yansıtıp yansıtmadığından ziyade, nasıl kullanıldığının önemli olduğudur. Bu nedenle, pragmatistler, bilgiyi bir araç olarak görürler ve bilgiyi, insanların dünya hakkında daha iyi kararlar almalarına yardımcı olmak için kullanılır.
Pragmatizm, 19. yüzyılda Amerika'da ortaya çıkmıştır ve William James, John Dewey ve Charles Sanders Peirce gibi düşünürler tarafından geliştirilmiştir. William James, pragmatizmi, bir fikrin ya da teorinin, pratik sonuçlar doğurmadığı sürece anlamsız olduğu şeklinde özetlemiştir. John Dewey ise, pragmatizmi, eylem ve deneyim üzerine kurulmuş bir felsefe olarak görmüştür.
Pragmatizm, hala felsefe dünyasında etkisini sürdürmektedir ve özellikle eğitim, psikoloji ve sosyoloji gibi alanlarda uygulamalı bir yaklaşım olarak kullanılmaktadır.
