Felsefeye göre faydacılık, bir eylemin değerini, o eylemin sonucunda ortaya çıkan faydalarla ölçen bir ahlaki teoridir. Bu teoriye göre, bir eylem doğru veya yanlış olarak değerlendirilirken, sonucunda ortaya çıkan faydalar ve zararlar hesaba katılır. Eğer bir eylemin sonucunda ortaya çıkan faydalar, zararları aşarsa, o eylem doğru kabul edilir. Ancak, eğer bir eylemin sonucunda ortaya çıkan zararlar, faydalarından daha ağır basarsa, o eylem yanlış kabul edilir.
Faydacılık, ahlaki davranışların sonuçlarına dayanır ve pratik sonuçlar elde etmeyi amaçlar. Bu teori, birçok farklı alanda uygulanabilir, örneğin ekonomide, siyasette ve çevre etiğinde. Faydacılık, bu alanlarda alınan kararların sonuçlarına ve bu sonuçların topluma olan etkilerine odaklanır.
Faydacılık, ahlaki kararları vermede kullanılan diğer teorilerle de farklılık gösterir. Deontoloji gibi diğer teoriler, eylemin doğru veya yanlış olup olmadığını belirlemek için eylemin kendisine, yani yapılış şekline bakarlar, sonucuna değil. Bununla birlikte, faydacılık sonuçlar ve sonuçlardaki faydaları esas alır.
Faydacılık, bir eylemin faydalı olması gerektiğini savunur. Ancak, bu teori, faydanın ne olduğunu ve hangi faydaların öncelikli olduğunu belirlemek için birçok tartışma ve eleştiriye maruz kalmıştır. Bazı eleştirmenler, faydacılığın bireysel hakları ve adaleti göz ardı ettiğini savunurken, diğerleri de faydaların ölçülemeyeceğini ve böylece faydacılığın kullanışsız olduğunu iddia etmektedirler.
Sonuç olarak, felsefeye göre faydacılık, bir eylemin değerini, o eylemin sonucunda ortaya çıkan faydalarla ölçen bir ahlaki teoridir. Faydacılık, ahlaki davranışların sonuçlarına dayanır ve pratik sonuçlar elde etmeyi amaçlar. Ancak, faydacılık, faydaların ne olduğu ve hangi faydaların öncelikli olduğu konusunda tartışmaları beraberinde getirir.
